هادی من

در همه حال شکرگزار باشید :

    کوچکترین احساس توانایی و کوچکترین اقدام شما ، نوعی اعتماد به نفس است ، که حد آن نسبت به احساس و اقدام شما متفاوت است . مثلا همین که شما از خانه بیرون می آیید که نان بخرید ، یعنی ابتدا در منزل تصمیم گرفته اید نان بخرید ، احساس توانایی انجام این کار را در خود یافته اید و سپس اقدام نموده اید .

   همین احساس و اقدام محدود عملا یک نوع خودباوری است . بنابراین همه افراد بدون استثناء از اعتماد به نفس برخوردار هستند . اما یکی آن را بیشتر پرورش داده و یکی کمتر . شکرگزاری از هر خصلت و ویژگی مثبتی ، هم نوعی توجه است و هم نوعی پذیرش و تکرار .

   از خصلتهای مثبت خود شکرگزاری کنید تا با این تلقین و توجه و پذیرش ، آن خصلت در شما گسترش یابد .

   به خاطر اعتماد به نفسی که دارید ،خدا را شکر کنید . شکرگذاری به شما احساس بودن و داشتن می دهد که این احساس خود منجر به افزایش اعتماد به نفس شما می شود ، چون شما به خاطر آنچه دارید شکر می گویید در حقیقت شکرگزاری هم نوعی تلقین به نفس است و هم نوعی توجه و تکرار و هم نوعی رضایت خاطر و پذیرش .

    شکرگزاری از یک نعمت،ممکن است به شکلهای گوناگون زیر باشد :

1ـ سپاس مستقیم از خدا

2ـ گفتگو از آنچه که دارید

3ـ استفاده از موهبتها

4ـ کمک به دیگران