هادی من

•خاستگاه اجتماعى عاملى براى فرار دختران

    اغلب دخترانى که از خانه گریزان شده اند به نوعى با نارسایى و کمبودهایى در داخل خانواده روبه رو بوده اند چنانچه دکتر ناصر قاسم زاد متخصص علوم رفتارى مهم ترین عامل در فرار دختران از منزل را در خاستگاه اجتماعى و طبقه فرهنگى آنها مى داند.

    او مى گوید: «در این گونه موارد با طبقه اى سروکار داریم که با فقر فرهنگى روبه رو هستند و روابط عاطفى ناپایدار بین والدین و فرزندان، آن عوارض را به همراه مى آورد. با اضافه شدن مشکلات اقتصادى به این مسائل زمینه اى مهیا مى شود تا این گروه از افراد دچار تضاد و دوگانگى در برخورد با واقعیت هاى محیطى اطراف خود شوند.

این نوجوانان با توجه به سن وسال شان آرزوها و خواسته ها و نیازهایى دارند که در آن سنین براى این قشر داراى جذابیت هاى زیادى است. این احساس تضاد او را وادار مى کند که از طریق راه هاى صحیح به خواسته هایش برسد اما مى بیند که راه درستى هم براى رسیدن به آرزوها پیش پایش نیست بنابراین در نهایت زمینه هاى قوى رسیدن به خواست ها بر نوجوان غلبه مى کند تا او از راه هاى دیگر به نیازهایش جواب دهد.»

این روانشناس به گروه هایى در جامعه اشاره مى کند که مى توانند جوانان و نوجوانانى را که در این نوع تضادها گرفتار شده اند، جذب کرده و از آنها سوءاستفاده کنند. از یک سو آمادگى محیطى براى جذب این افراد وجود دارد و از سوى دیگر همیشه گروه هایى مشوق این افرادند.

•فرار در سنین پایین

    قاسم زاد معتقد است پدیده فرار دختران در سنین پایین و اوایل نوجوانى از حدود سن ،15 16سالگى شروع مى شود و زمانى است که دختران به بلوغ عاطفى رسیده  اند اما بلوغ اجتماعى در آنها شکل نگرفته.

   این موضوع زمانى بغرنج تر مى شود که منصور یاورزاده که تا پارسال یکى از قضات دادگاه کیفرى استان بود و به پرونده هاى قتل بسیار زیادى رسیدگى کرده و پیش از آن هم در دادگاه هاى مختلف پرونده هاى متفاوتى را بررسى کرده است، از سن پایین  فرار دختران از خانه مى گوید که 98 درصد آنها در نهایت به فساد کشیده مى شوند. فرار پسران از خانه البته آنقدرها به چشم نمى آید چون پسران معمولاً پس از چند روز دوباره به خانه بازمى گردند اما دخترى که از خانه فرار کرده معمولاً دیگر جاى بازگشت ندارد.